Save a Life Time is beperkt voor elk dier in een asiel, tenzij het asiel een no-kill is. Als het niet wordt geadopteerd, wordt elk dier uiteindelijk neergezet. Wetten op de wachtperiode zijn staatsvereisten die bepalen hoe lang een in beslag genomen dier moet worden „vastgehouden voordat het kan worden vrijgelaten of geëuthanaseerd. Meestal geven deze wetten eigenaren tussen de drie en tien dagen de tijd om het dier in te wisselen voordat het dier ter adoptie kan worden geplaatst, verkocht of geëuthanaseerd.
De meeste staten hebben een wachtperiode van drie tot vijf dagen nodig. In alle staten met wetten wordt de beslissing over wat er met het dier gebeurt nadat de houdperiode is verstreken uitsluitend overgelaten aan het dierenasiel of de organisatie die het dier in beslag heeft genomen. American Humane is van mening dat alle honden en katten die zijn geadopteerd door openbare of particuliere dierenverzorgings- en controleinstanties moeten worden gesteriliseerd voordat ze het asiel mogen verlaten. We steunen ook de goedkeuring van staatswetten die deze praktijk verplichten.
De ziekte van Lyme en hartworm zijn duur om medicijnen te geven en komen vaak voor bij huisdieren die niet worden behandeld met teken- en hartwormpreventiemiddelen. Het hield zelfs een inzamelingsactie in december waarin architecten werden uitgenodigd om"kattenhuizen” te ontwerpen voor buitenkatten om in te schuilen. Julie Levy, directeur van Maddie's Shelter Medicine Program aan de Universiteit van Florida, schat dat tussen 71 procent en 94 procent van de kattenpopulatie moet worden gecastreerd om het geboortecijfer onder het vervangingsniveau te brengen. Zodra de hond in beslag is genomen, verplichten sommige staten dat de eigenaar op de hoogte wordt gebracht als de hond labels draagt of een andere identificatie heeft (tatoeage, microchip, enz.) Wanneer honden of katten worden aangehouden en in beslag worden genomen, moeten ze worden gescand op de aanwezigheid van een microchip en worden onderzocht op andere momenteel aanvaardbare methoden van identificatie, inclusief, maar niet beperkt tot, identificatielabels, tatoeages en licentielabels voor hondsdolheid.
Ze zegt dat daklozen haar hamsandwiches voor de katten hebben gegeven, en kerkgangers in de buurt zegenen haar omdat ze voor hen heeft gezorgd. Ze houdt een spreadsheetlijst bij wanneer de katten vastzaten, wanneer ze werden gecastreerd, wanneer ze zijn behandeld voor ziekte of verwondingen. Sommige mensen brengen de katten naar de dierenarts voor shots en castratie; de vriendelijkere katten worden ter adoptie aangeboden. Dus, zegt ze, WHS begon het idee opnieuw te evalueren om katten ter adoptie te duwen die er echt niet geschikt voor waren.
Honden en katten worden gescand op microchips en er zullen redelijke inspanningen worden geleverd om de eigenaar op de hoogte te stellen dat het dier beschikbaar is voor inwisseling. Het grootste deel van het vangen wordt gedaan door bewoners die vrij rondlopende katten in hun buurt opmerken en zich verplicht voelen om voor hen te zorgen. De burgemeester zal een snelle en redelijke poging doen om de eigenaar van het in beslag genomen dier te lokaliseren en op de hoogte te stellen, inclusief het scannen van het dier op een microchip. WHS, PETA en andere dierenwelzijnsgroepen zeggen dat ze zich verantwoordelijk voelen, maar ze zijn het niet eens over wat het betekent voor katten om een zo goed mogelijk leven te leiden.
Maar hoe verzoenen we onze passie voor katten met de realiteit dat er meer zijn dan we aannemelijk voor kunnen zorgen?.
Leave Reply